Van start, met "mijn" Sawadeegroep!

Jee, waar was ik gebleven. Zoveel indrukken..

Gistermorgen heerlijk op mijn kamer zitten lezen/werken, algemene voorbereidingen voor de toer en voor mijn voorbespreking met de agent (Matt) en met de lokale reisbegeleider (Long).

Lekker rustig (nou ja rustig) naar het kantoor gewandeld. Hartelijke ontvangst en mijn eerste indruk van Long was gelijk goed. Een heerlijk open gezicht, twinkelende ogen en gulle lach. Daar houd ik van en wil ik graag mee samen werken.

We zijn direct uit lunchen gegaan in een heel leuk restaurant. Achter op de brommer mee, weer een nieuwe Saigonsensatie. Het restaurant ligt in een rustige steeg en is erg leuk ingericht, met veel groen en bamboe. En we hebben toch lekker gegeten! Matt had t restaurant uitgezocht en Long en Duc (de assistent officemanager, die medeverantwoordelijk is voor alle lokale reisbegeleiders) het heerlijke eten. Smullen. Azie op z'n best!

En wat is de wereld klein! Duc was jarenlang reisbegeleider bij Ben Tanh, de eerste agent van Sawadee, en had in die jaren samen gewerkt met reisbegeleiders Anuschka, Thomas, Carola en Peterjan. Sweet memories.

Na het heerlijke eten op kantoor de reis uitgebreid voorbesproken met Long. De voorbespreking bevestigde mijn eerste indruk. Zijn enthousiasme en ervaring stralen er van af.

Na de voorbespreking heb ik een simkaart gekocht, heb dus nu een Vietnamees mobilenummer (00 84 93 2784 283).
Erg leuke aanschaf trouwens; van een lange lijst, op een A4 met de hand uitgeschreven, kies je een nummer. Vervolgens gaan de verkoopster en haar man in twee dozen uitgebreid zitten graven om de kaart met het desbetreffende nummer te vinden. Zo typisch Azie, dan ben ik helemaal in mijn element.

Vervolgens weer achterop de brommer op pad door hektisch Saigon. Nu ook het omkeren meegemaakt. Gaaf! Het werkt als volgt: als je op een (zeer) drukke driebaansweg in de stad moet keren rijd je eerst met al het verkeer mee, echter nog in de richting die je eigenlijk niet op moet, en ga je steeds meer naar links. Vervolgens rijd je op de tegenovergestelde(!) rijstrook, dus tegen het verkeer in, die dan allemaal voor jou op zijgaan naar rechts en zo ontstaat er ruimte en kun je heel makkelijk keren op de goede rijstrook en rijd je verder richting je bestemmming. Simpel toch? Zelf zou ik t zo niet durven, maar zo achter op de brommer bij Long voelde het gewoon veilig.
Geen zorgen maken hoor mam, ik weet wat ik doe en ben in goede handen. Ik geniet er zelfs van!

Voordat ik met Matt en Long nog naar een beergarden zou gaan, ben ik nog even een boekwinkel ingedoken. Daarna heerlijke tap(!)biertjes (een nieuw fenomeen hier) gedronken. Op deze zwoele avond (temperaturen overdag 30+) had ik tevens een ontmoeting met een Vietnamees die met zijn familie in Boston woont (totaal wonen daar 50.000 Vietnamezen!). Hij probeerde mij in zo kort mogelijke tijd zo veel mogelijk Vietnamese woordjes te leren. Enfin, ik kon met de taxi in mijn hotel komen en de taxichauffeur de kortste route melden. Ik kreeg nog de volgende wijsheid mee: je moet als witneus een taxidriver nooit een fooi geven want hij verdient die toch al door zeker om te rijden.
Vandaar dat mij geleerd werd om de taxidriver direct de kortste route naar t hotel te melden. Handig leek het, maar ik eindigde in eerste instantie niet in de straat waar ik wezen wilde. Ach, wat geeft t, een citytour van een kwartier voor 80 eurocent..

Ja, vandaag de grote dag; de tour gaat van start; de groep arriveert! De bus met Long haalde me op bij mijn hotel en op naar de airport.
Onderweg een flinke politiecontrole gepasseerd. Ivm het grote aantal ongelukken met hersenletsel is in december de helm geintroduceerd en de politie controleert daar streng op. Geen helm; dan gaat de brommer subiet op de politievrachtwagen en kun je hem na 10 dagen, na betaling van een fikse boete, op komen halen. Moeten ze eens in NL introduceren voor al die fietsers die zonder licht rijden. Onmogelijk natuurlijk, dan staat het land op z'n achterste benen. Ach, dan zouden we ons weer ergens druk om kunnen maken in ons kikkerland. Nee, dan Azie!

Een mensenmenigte die daar buiten bij de airport staaat te wachten, fenomenaal. Long met een Sawadee bordje en ikke idem. De groep Nederlanders is gelukkig snel gesignaleerd, ik zag ze door t glas, al bij t wissselkantoor, dus met mijn Sawadee bordje loodste ik ze al naar me toe.
De groep was natuurlijk erg moe van de lange vlucht en ik herinnerde me hoe ik me pas twee dagen terug idem voelde. Jee, pas twee dagen.

Helaas waren de hotelkamers nog niet beschikbaar, dus Long en ik hebben de groep meegenomen naar Pho 2000 waar je heerlijke noodlesoep kunt eten (ik was daar ook voor mijn eerste Vietnamese luinch). Het is een hotspot voor Vietnamezen en toeristen, naast de grote Ben Tanh market.
Bill Clinton at er in 2001, een grote foto aan de muur laat dat duidelijk zien. Daar houd hij blijkbaar van, eten in kleine tentjes met typisch lokale gerechten, want hij at in Delft eens in een pannenkoekenrestaurantje als ik me niet vergis.
Geef NL eens zo'n charismatisch leider, morgen graag!!

Bij de eerste oversteek hielden sommigen nog graag Long's t-shirt vast, maar terug "schuift" iedereen al aardig zelfstandig de straat over.

De groep de ruimte gegeven voor een douche en dutje. Zelf allerlei dingen geregeld en daarna met wie wilde een wandeling van 2 uur gemaakt. Long had een mooi toertje verzonnnen en ik kan nu al zeggen dat ik de stad al aardig ken.

Na de welkomstbriefing daarna (kort, want o opeens viel de vermoeidheid en trek over de groep) zijn we met z'n allen gaan eten bij Bo Xong Teo, t restaurant waar ik de eerste avond ook was. Heerlijk tussen alle Vietnamezen in een open-air restaurant. De aardewerken potten met eierkolen komen op tafel en zo zaten we lekker ons vlees en inktvis te roosteren, met rijst, sla, vis, garnalenspringrolls, Saigon bier en bovenal goede sfeer. Mooie startavond.
Long had weer heerlijke gerechten uitgezocht voor het eten. Ja, laat ons maar schuiven, dit gaat gewoon een goede toer worden.

NL is heel ver weg en hoe zeer ik ook van jullie houd, ik ben heel blij dat ik nog vier weken hier ben.

Extra veel liefs
Leen