Op bezoek bij Uncle Ho

Met het leeuwedeel van de groep werden we vanmorgen per cyclo (fietstaxi) naar de Hoa Lo gevangenis, het mausoleum van Ho Chi Minh en de Temple of Literature gereden. Het blijft leuk om heerlijk relaxed zittend, vanuit een cyclo, de stad te bewonderen. Een stad met brede straten en hoge bomen en redelijk rustig stadsverkeer, zeker in vergelijking tot Saigon/Ho Chi Minh City.

De oude gevangenis is gebouwd door de Fransen en heeft decennia lang opstandige Vietnamezen als gevangenen gehad. Vele (latere) Vietnamese leiders hebben hier gevangen gezeten en zo te lezen hielden de Fransen er barbaarse praktijken op na in die dagen.
In de Amerikaanse oorlog (zoals ze de Vietnamoorlog hier vanzelfsprekend noemen) zijn veel Amerikanen hier POW (prisoner of war) geweest, o.a. John Mc Cain, de huidige Republikeinse presidentskandidaat.

De rijen voor een bezoek aan Ho Chi Minh zijn ongelooflijk lang. Ik had dat al van velen gehoord en toch kijk ik er vol verbazing naar, als we er langs fietsen. Vele mannen en vrouwen laten je duidelijk weten dat je je gedisciplineerd hoort te gedragen. Er mogen geen tassen, camera's, mobile telefoons, ed. mee en je dient netjes gekleed (kleding over de knie en shirt met mouwen) twee-aan-twee te lopen. Binnen geldt absloute stilte, geen hoofddeksel op en geen handen in de zakken!
Na drie kwartier schuifelen we langs het gebalsemde lichaam van Bac (oom) Ho. Vandaag is dit voor vele Vietnamezen een zondagsuitje, om respect te tonen aan hun voormalige leider/president. Zo veel mensen zouden wij niet op de been krijgen als ze de Delftse grafkelders van de Oranje's open zouden stellen. Juist het hele gebeuren er om heen vond ik leuk om mee te maken. Het bizarre is dat Oom Ho dit zelf beslist niet gewild heeft. De man heeft altijd bijzonder eenvoudig geleefd (bleek ook later toen we zijn woning bezichtigden) en had als wens dat zijn as over verschillende delen van Vietnam zou worden uitgestrooid.

Vanavond gaan we met de nachttrein naar Lao Cai, een plaats niet ver van de Chinese grens. Morgenochtend rijden we dan anderhalf uur de bergen in. Na het ontbijt in Sapa beginnen we met onze driedaagse trekking. Ik kijk uit naar dit aktieve onderdeel van de reis, wandelen in schitterend berglandschap en hopelijk vele leuke ontmoetingen met de bewoners van de diverse bergstammen. Ik hoop ook dat ik van het wandelen in de natuur weer nieuwe energie krijg. De inspanningen van de reis, het werk en de drukte in de stad kwamen er gisteravond uit. Doodmoe viel ik in slaap. Gelukkig een goede nacht gemaakt. Een beetje spannend is de trekking ook natuurlijk, dat merk ik ook aan de groep. De eerste dag lopen we zo'n 15 km. en zijn we waarschijnlijk 7 tot 8 uur onderweg. Een geheel andere Paasmaandag dus.

Voor jullie hele fijne Paasdagen. Kon ik maar een beetje van de Aziatische warmte naar jullie sturen...

Lieve Paasgroet en hug van Leen