Weer in Oostenrijk aan de slag!

Wat heb ik weer genoten van een topweek bergwandelen én een toffe groep!

Jammer was dat vriend én assistent-reisbegeleider Jaap dinsdag al weer naar huis moest i.v.m. de ziekenhuisopname van Petra. Gelukkig is ze weer opgeknapt.
Alles liep verder zoals ik het me wenste en we hadden ook nog eens geweldig wandelweer.

Op zaterdagmorgen 26 juli was de groep al reuze bijtijds bij het afspreekpunt, de broodjeszaak op het station van Arnhem. Altijd een goed voorteken, een groep die op tijd is én prettig voor mij, want ik houd er van om met een groep op tijd te vertrekken. Dat geeft een eensgezinde duidelijkheid!

Nou, de ICE (de Duitse snelheidstrein) werkte echter niet zo mee. We begonnen met een half uur vertraging, op Arnhem al notabene!
Gedurende de reis leek het erop dat we deze vertraging in konden halen. Net als ik, zat ook klant Marjan met, zichtbaar plezier, te puzzelen om te kijken hoe we via andere overstapplaatsen alsnog de sneltrein van München naar Garmisch Partenkirchen zouden kunnen halen, maar helaas... Uiteindelijk liep de vertraging weer op en wist ik dat dit betekende dat we minstens een uur later zouden aankomen in het hotel. Jammer.

Kortom, werk aan de winkel voor de reisbegeleider! De conducteur ging op zijn scherm kijken wat de mogelijkheden vanaf Munchen zouden zijn en hoe laat we dan vanavond in Berwang aan zouden komen. Hij tuurde naar zijn computerscherm, begon hard te lachen en schoof het scherm naar mij toe. Het scherm toonde als aankomsttijd 06.40 uur, morgenochtend wel te verstaan. Het laatste boemeltje van Garmisch naar Bichlbach/Berwang konden we vanavond niet meer halen...

Nu wist ik dat immer flexibele en hulpvaardige hoteleigenaar Klaas wel naar Garmisch wilde komen om ons op te halen, maar ik vond dat Deutsche Bahn het probleem had veroorzaakt en zij dus op moesten lossen hoe wij alsnog bij ons hotel konden komen. De conducteur was het met mij eens en zei me dat hij daarom enkele telefoontjes zou gaan plegen. Hij voegde er aan toe dat het in zijn ogen onterecht was dat het geweldig spelende Nederlands elftal vroegtijdig uit het EK werd gespeeld en dat hij extra blij was dat hij wat voor een groep Hollanders kon gaan regelen (!!) Ik geloofde mijn oren niet, maar het allervriendelijkste gezicht van de man sprak boekdelen. Mijn (voor)oordeel over Duitsers kan definitief bij het grof vuil!

Rustig ging ik terug naar mijn zitplaats en na een minuut of tien kwam de conducteur de coupé binnen en ik hoorde hem mijn groep vragen: "Wo ist der Chef?"
De groep moest er natuurlijk om lachen en ik ook. De conducteur vertelde mij dat hij vijf taxi's had laten regelen en die zouden ons naar ons hotel brengen. "Op station Garmisch Partenkirchen staat een man op jullie te wachten, die jullie verder helpt". Bij aankomst in München werd alles nog eens herhaald en zo stapten wij hoopvol in de trein naar Garmisch.

In de aankomsthal in Garmisch stond inderdaad een man van de Deutsche Bahn te wachten, in vol ornaat, met een prachtig rode pet. Vriendelijk wees hij ons de weg naar buiten en daar onder de luifel moesten wij even wachten. Verderop rechts op het parkeerterrein werd een grote stadsbus gedraaid... Zou die voor ons zijn? En ja hoor, de "rode pet" bevestigde dat en zo reden wij een paar minuten later in de speciaal voor ons geregelde bus door het zeer regenachtige Duitsland naar ons hotel in Berwang Wat hadden we een pret en wat een geweldige start van de reis! Met dank aan de superhulpvaardige conducteur van Deutsche Bahn.

Verdere belevenissen van de reis, volgen nog.