Het bloedbad van My Lai
Door: Webmaster
16 Maart 2008 | Vietnam, Hoi An
Wakker worden van de ruisende branding en de opgewekte kreten van Vietnamese families die een vroege ochtendduik in zee nemen. Heerlijk!
Het ontbijtbuffet is heeeel erg uitgebreid. Voor de Aziaten is er natuurlijk alle keus, van fried noodles tot pho (de noodlesoep), rijst, kleefrijst, gebakken rijst, vis, echt te veel om op te noemen, enfin tot varkenstongen (!) aan toe. Ik vraag Long of hij dat ook eet, maar zijn snelle antwoord zegt genoeg over deze "delicatesse": Hey man, i do not eat everything". Ergens ligt dus een grens.
Via fotostops van mooie Chamtorens, een koffiestop aan weer een strandje en een lunch in het stadje , arriveren we in My Lai, helaas bekend van het enorme bloedbad dat de Amerikanen hier op 16 maart 2008 (vandaag precies 40 jaar geleden) aanrichtten.
Het is de meest beschamende gebeurtenis tijdens de Amerikaanse aanwezigheid in Vietnam. De Amerikaanse inlichtingendienst had het vermoeden dat het 48e bataljan van het Noord-Vietnmamese leger zich schuil hield in het dorp. De Amerikaanse Charlie Compagnie kreeg de opdracht de omgeving uit te kammen. Bij een briefing aan de vooravond van het offensief werd de GI's verteld dat alle burgers om 7 uur op de markt zouden zijn. Alle overgeblevenen waren actieve VietCong sympathisanten.
Sommige Gi's herinnerden zich later dat hen was bevolen geen vrouwen en kinderen te doden, maar de meeste hadden simpelweg begrepen dat er geen gevangenen mochten worden gemaakt. Hoe dan ook, er volgde een bloedbad dat door Neil Sheehan in A Bright Shining Lie werd beschreven:
"De Amerikanse soldaten en onderofficieren schoten op oude mannen, vrouwen, jongens, meisjes en baby's. Ze schoten op de waterbuffels, varkens en kippen. Ze wierpen handgranaten in de schuilkelders onder de huizen. Diegenen die de explosieven probeerden te ontvluchten, werden neergeschoten. Alle huizen werden in brand gestoken "
Bron: The Rough Guide
Het verdere verslag van deze dag volgt nog.
Het ontbijtbuffet is heeeel erg uitgebreid. Voor de Aziaten is er natuurlijk alle keus, van fried noodles tot pho (de noodlesoep), rijst, kleefrijst, gebakken rijst, vis, echt te veel om op te noemen, enfin tot varkenstongen (!) aan toe. Ik vraag Long of hij dat ook eet, maar zijn snelle antwoord zegt genoeg over deze "delicatesse": Hey man, i do not eat everything". Ergens ligt dus een grens.
Via fotostops van mooie Chamtorens, een koffiestop aan weer een strandje en een lunch in het stadje , arriveren we in My Lai, helaas bekend van het enorme bloedbad dat de Amerikanen hier op 16 maart 2008 (vandaag precies 40 jaar geleden) aanrichtten.
Het is de meest beschamende gebeurtenis tijdens de Amerikaanse aanwezigheid in Vietnam. De Amerikaanse inlichtingendienst had het vermoeden dat het 48e bataljan van het Noord-Vietnmamese leger zich schuil hield in het dorp. De Amerikaanse Charlie Compagnie kreeg de opdracht de omgeving uit te kammen. Bij een briefing aan de vooravond van het offensief werd de GI's verteld dat alle burgers om 7 uur op de markt zouden zijn. Alle overgeblevenen waren actieve VietCong sympathisanten.
Sommige Gi's herinnerden zich later dat hen was bevolen geen vrouwen en kinderen te doden, maar de meeste hadden simpelweg begrepen dat er geen gevangenen mochten worden gemaakt. Hoe dan ook, er volgde een bloedbad dat door Neil Sheehan in A Bright Shining Lie werd beschreven:
"De Amerikanse soldaten en onderofficieren schoten op oude mannen, vrouwen, jongens, meisjes en baby's. Ze schoten op de waterbuffels, varkens en kippen. Ze wierpen handgranaten in de schuilkelders onder de huizen. Diegenen die de explosieven probeerden te ontvluchten, werden neergeschoten. Alle huizen werden in brand gestoken "
Bron: The Rough Guide
Het verdere verslag van deze dag volgt nog.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
