Fietsen in de Mekongdelta

Vrijdag 7 maart: De koningin van Lombardije, reed in haar rijtuig, reed in haar rijtuig. En ze zwaaide naar links en ze zwaaide naar rechts, alsmaar met haar hand. Wim Sonneveld zong dit lied met enthousiasme en ik zing het nu regelmatig op mijn fietstocht door de Mekongdelta.

Wat een vriendelijke mensen! Hello, hello, je hoort het de heel de dag door en ik zeg hello, sien chau (=hallo, goeiedag) en zwaai ook de hele dag door. Wat een vriendelijke mensen! Ik word hier extra blij van !
Het is toch niet te geloven dat ik hier pas vijf dagen ben. Ik had t er gisteravond met de groep nog over, jullie zijn pas 2 dagen hier en ook al zooo veel beleefd.

De fietstocht begon net buiten de stad My Tho. Allemaal een mountainbike, keurig al op hoogte afgesteld (ik had de agent alle lichaamslengtes doorgegeven) en zelfs je naam met een plakkertje op het frame geplakt. Geweldig he, die Aziatische klantgerichtheid. Wat houd ik daar toch van!

Het eerste stuk was nog langs een provinciale weg, maar wel al genietend van het fietsen natuurlijk en ook van het buiten de drukke stad zijn. Na een half uurtje of zo kwamen we langs een bruiloftsviering. Ik herinnerde me weer het bezoek aan een bruiloft net buiten Muang Singh, in Laos eind 1995. Men vond t daar toen geweldig dat we aan kwamen, dus vroeg ik nu aan Long of we dat hier ook konden doen of was dat onbeleefd?? Enfin, de fietsen werden aan de kant gezet en voordat we het door hadden stond het bruidspaar al bij ons aan de straat en werden er de nodige foto's geschoten van het bruidspaar, hij in een prachtig pak en zij in een mooie rode japon. Iedereen was zo druk met fotograferen dat het feliciteren er nog bij inschoot. Oeps!

Door bruidspaar en familie werden we gevraagd mee naar het feest te komen en zo zaten we even later tussen alle gasten en werd ons drinken ingeschonken, Sprite, Fanta, Coke-achtige dranken, met enorme brokken ijs. Er werden heel wat handen geschud. De vader van de bruid had volgens mij al een gezellig bakkie op, want hij heeft mij wel zeven keer begroet en bedankt. Er was muziek en natuurlijk kon het niet uitblijven; men wide ook dat wij gingen zingen. Zij leven hoog, ja hoog en lang zullen ze leven kwam er goed uit. De officiele fotograaf van het bruidspaar bleef ook foto's van ons schieten en ondertussen boden de jongeren Rob en mij glazen rijstwijn aan, lekker sterk!
Al te lang wilden we niet het ongepaste middelpunt van het feest zijn, dus ondanks Vietnamese verzoeken om ons mee te laten eten, werd het na zo'n drie kwartier weer tijd om op de fiets te stappen. Er werden nog de nodige foto's gemaakt van het bruidspaar, wederzijdse ouders, zussen van de bruid met ons. Een koddige combinatie, zij in de mooiste feestkleren en wij in fietskledij en lekker in het zonnebrandvet. Met de toezeggingen dat we de foto's op gaan sturen, reden we, nu al een geweldige fietstochtervaring rijker, verder.

Voordat we kleinere weggetjes opfietsten, stond Long klaar met fruit, koekjes, snoep, hartige crackers, frisdranken, watertank voor het bijvullen van de waterflessen, ed. Kortom, een prima verzorgde fietstocht.
Toen wisten we echter nog niet dat de lunch nog wel een tijdje op zich zou laten wachten. Eerst genoten we van steeds smaller wordende weggetjes, langs riviertjes, akkertjes en door dorpjes. Kleine fiets- en voetgangerspontjes brachten ons, in dit waterrijke gebied, telkens naar een nieuwe overkant. Om half 3 arriveerden we, met de hongerklop, bij een bijzonder lunchrestaurant, waar we (extra) genoten van een superheerlijke lunch. Alle fietsvermoeienissen snel vergeten, helemaal toen bleek dat we na de lunch nog maar 3 km. hoefden te fietsen.
De mountainbikes verdwenen weer in het speciale truckje en wij stapten op de boot, voor een mooie vaartocht naar ons onderkomen, op het eiland An Binh. Schitterend gelegen op zo'n honderd meter van de rivier, in een weelderig begroeide tuin met fruitbomen, ed. In deze tuin staan een eethutje en vier slaaphutjes. De groep vindt t helemaal leuk. De fietstocht en de wat primitievere slaapomstandigheden zorgen voor leuke groepsbinding merk ik. Terwijl ik wat aantekeningen maak in mijn draaiboek hoor ik hun gezellige opgetogenheid op de achtergrond. Na zo'n dag fietsinspanning in de zon slaapt iedereen als een roos.

Zaterdag 8 maart: Al vroeg (half zes) hoor ik de geluiden van de boten op de rivier. Long raadde ons aan om voor het ontbijt (7.15 uur) naar de markt te gaan en inderdaad, het is echt een leuk marktje. De kinderen staan voor de school liedjes te oefenen en de kerk wordt, na de ochtendmis blijkbaar, al uitgesopt. Toffe start van de tweede fietsdag!
Na weer een heerlijke boottocht leggen we aan bij de markt van Vin Longh. Verbaasd kijk ik wat hier allemal wordt verkocht, eendennekken met kop, losse kippen- en hanenpoten, etc. En het wordt echt allemaal gegeten. "Is lekker gestoofd" zegt Long.

Vandaag fietsen we (helaas) over wat drukkere wegen, mede omdat langs deze wegen de rijstakkertjes liggen, die inderdaad uitnodigend naar de fotocamera's lonken. Tempels, steenfabrieken, enfin van alles passeren we. De dag is mooi opgebouwd kwa pauzeplekken en telkens staat ons chauffeurtje uitnodigend te zwaaien en te gebaren als we weer een stopplaats naderen. Long, de mechanicien en ik rijden afwisselend achteraan en Long en de mechanicien afwisselend vooraan, dus zo weten we dat de groep, ondanks vele fotomomenten, tussen ons in rijdt.
Het laatste stuk, naar de ferry, is wat hektisch, maar de ervarenheid van de Hollandse fietsers loodst ons veilig door het verkeer. 's Avonds smullen we van lekker eten in Nam Tho restaurant, een tot restaurant verbouwde oude Franse villa, aan de boulevard van Can Tho.

Het is echt zaterdagavond in Can Tho, de grootste stad in de Mekongdelta. Vele mensen flaneren over de boulevard of zitten op bankjes in de tussenliggende stadsparken. De stelletjes zitten knus dicht naast elkaar op de bankjes of op hun brommertjes. Hand in hand, dat mag nog net in Vietnam, intiemer mag het (nog) niet worden.

Zondag 9 maart: In de ochtendvroegte varen we naar de drijvende markt. Hier liggen vele scheepjes die hier hun handelswaren, die ze van de dorpjes in de Mekongdelta naar hier hebben vervoerd, te koop aanbieden. In de mast hangt bijv. een bos uien, een zoete aardappel, etc. en zo kunnen de klanten, die hier met hun kleinere scheepjes tussendoor varen, zien wat een bepaald schip te koop heeft. Mooi schouwspel.
We bezoeken daarna een noedelfabriekje. Het is leuk om te zien hoe het rijstepapierpapje op matten wordt gelegd om het vervolgens in de zon te laten drogen. De helft van de groep heeft op een gegeven moment meer interesse in de jonge varkens, die in de nabije hokken staan. Deze worden heerlijk achter de oren geaaid en gekrabd. Steeds meer willen wel zo'n liefdevolle behandeling ontvangen. Dit hebben ze vast niet eerder meegemaakt. Het is een koddig gezicht, een stuk of wat varkens die zich verdringen om ook zo'n aai- en steelbeurt te ontvangen. Er wordt lekker gekwispeld met de roze staarten.

De fietstocht gaat vandaag weer over hele lieflijke kliene weggetjes, met allervriendelijkste mensen. Kortom, een prima sluitstuk, alvorens we naar Ho Chi Minh City terugrijden.
Het is verschrikkelijk druk bij de ferry-oversteek en op de weg vanmiddag. Later horen we dat het een maand na Tet, het Vietnamese nieuwjaar, is en dan wordt er in het hele land veel geofferd en ontmoeten familie en vrienden elkaar.
De bustocht duurt daardoor anderhalf uur langer dan gedacht en mijn maag is het daar beslist niet mee eens. Een noodstop en een spurt naar het toilet stelden mijn darmen gelukkig weer danig op hun gemak. 's Avonds een snelle, makkelijke maaltijd en vroeg te bed.