Ata Whenua

Gisteravond de fantastische 32 minuten film Ata Whenua gezien in het knusse bioscoopje van te Anau. Pracht opnamen van het majestueuze Fiordland National Park, 1,2 miljoen ha. groot, in het zuid-westen van het zuidereiland van Nieuw-Zeeland.

Ata Whenua is Maori voor Shadowland, een zeer terechte benaming vanwege de schaduwen die over en langs de bergen, de fjorden en de regenwouden vallen, bij iedere keer weer een andere lichtval.

Het was een geweldig opwarmertje gister, want vandaag zijn we per bus, per boot en te voet Fiordland National Park ingegaan. Vanaf vanmorgen half 8 t/m vanavond half 8 intens, intens, intens genieten van al het ruige, lieflijke, karakteristieke en ga zo maar door van wat Fiordland biedt. Tijdens de drie uur durende wandeling vanmorgen heb ik wel tientallen malen "New Zealand, i love you! "gezegd. Jee, jee, wat houd ik van dit land en ik weet nu al dat ik hier binnen twee jaar weer ben en dan wil ik beslist de Routeburn- en de Keplertrack gaan lopen, twee vierdaagse tracks dwars door het alpine landschap van dit prachtige park.

Toen ik aan het begin van mijn reis na een paar dagen logeren bij Liz en Ton vertrok naar Auckland zei Liz tegen mij: "Leen, beloof je dat je snel weer komt, niet weer een "gat" van acht jaar niet naar New Zealand komen. "Nee Liz", zei ik "ik kom heel snel weer" En nu vijf weken verder weet ik dat elke dag hier bevestigt dat ik hier snel weer wil zijn om te werken en te genieten van mijn familiebanden hier en al het moois dat New Zealand de groep en mij elke dag biedt.

Ik schreef al dat ik een toffe groep heb, maar ook de bijdrage van mijn driver wil ik benoemen. Peter is geweldig en hij siert de busritten op met interessante nieuwtjes over het land. Heerlijk om mee samen te werken. We steken de waardering voor elkaar niet onder stoelen of banken en vorige week zei ik hem al dat ik graag een volgende reis weer met hem wil werken. Vanmorgen vroeg ik hem of hij een verzoek bij zijn kantoor in kon dienen om vanf nieuwjaarsdag weer twee weken met mij en de volgende groep op pad te gaan. Vanavond kwam het goede nieuws al!
Wat is het reuze tof als je elkaars inzet en enthousiasme zo kunt waarderen. Dat vraagt gewoon om een vervolg!

Morgen rijden we naar de Catlins, een minder bezochte hoek in het zuidelijk deel van het Zuidereiland, maar beslist de moeite waard. Het is wel twaalf jaar geleden dat ik daar zelf rondreisde en ik vind het leuk dat ik er na zo'n lange tijd nu ook met de Sawadeereis naar toe ga.

Voor jullie allemaal een fijne Sinterklaasviering. Ik heb de groep vandaag pepernoten en kruidnootjes getracteerd. Een leuke surprise!

Heel veel liefs,
Leen